هزار سال است که در به در دنبال دوستم می گردم . سراغش را در همه لحظه های ناب می گیرم . ثانیه های مقدس را زیرو رو می کنم از درو دیوار ملکوت بالا می روم و گاهی حتی به پشت بام های ازل و ابد هم سرک می کشم اما پیدایش نمی کنم!خبری از او نیست .اگر او بود این جاده این همه طولانی نبود . و من این همه تنها نبودم!
اگر او بود این کوله پشتی این همه سنگین نمی شد و این قلب اینهمه خالی ! اگر او بود . . . !
شاید قیافه ش عوض شده باشد شاید اسمش را عوض کرده باشد . اما مطمئنم که چشمش هنوز ستاره است و قلبش هنوز ستاره آسمان ! مطمئنم که پیرهنش هنوز بوی بهشت می دهد !
پس من باز می گردم و می گردم ! حتی اگرهزار سال دیگر هم طول بکشد !
اما اگر تو زود تر از من او را دیدی به او بگو که چقدر دلتنگم . چقدر منتظرم .
بگو که سجاده اش هنوز گوشه ی قلبم برای او پهن است !
