من همیشه عاشق استاد ها و معلم هایم می شوم  . انقدر زیاد که نمی شود نگاهشان نکرد ... حتی دزدکی ...
 این استاد جدید حتی اخم هایش هم شیرین است . خنده های گه گاهی . با ان قد دیلاق و لاغری زیادش و موهایی که کم کم سفید میشود ...
امروز که  ما سرمان به کارمان بود  و او می بایست صبور می بود تا تمام شدن طراحی های ما ، جدا دلم می خواست چند دقیقه ایی نگاهش کنم که بفهمم  مثلا قرار است در 10 دقیقه چطور خودش را سرگرم کند ، کجا را نگاه می کند ، چطور نفس می کشد  ، در و دیوار را نگاه می کند یا نه که اگر نگاه می کند کدام در را و کدام دیوار را .خیره می شود یا نه ؟ می خندد اصلا ؟
...
..
.
پ . ن : خدا پدرو مادر فیس بوک رو بیامرزه  دی :